KleurslagenFoto AlbumSierduif RassenVerslaafd aan ...ShowsVerzorgingLinks
Rood is ongetwijfeld een van de meest populaire kleurslagen en komt vrijwel bij alle tamme duivenrassen voor. Je kunt het prachtigste, diepste kastanjerood (bijvoorbeeld steigerkropper, vedervoetige Saksische eksterkropper, Saksische kropper, ...) onderscheiden met het meer matte, doffe rood, met een blauwachtige gloed. Vooral op de slagpennen en staartpennen valt deze blauwachtige gloed op (Engelse kropper, schoonheidspostduif, ...).
Genetisch zijn er dus twee soorten rood namelijk het dominante rood en het recessieve rood. Dominant rood heeft een blauwachtige, doffe schijn. Soms gaat deze gepaard met zwarte of donkerblauwe vlekjes op de slagpennen of staart. De dominantrode kleurslag gaat gepaard met een groene en purperglans in de hals en op de borst. Recessief rood, is rood van kop tot staart en heeft niet de minste blauwe weerschijn maar wel de mooiste groene en purperglans in de hals en op de borst.
De rode Saksische kropper moet de recessief rode kleur bezitten. Een goed dier is prachtig diep kastanjerood gekleurd en dit over gans zijn lichaam. In de nek schittert de mooie groene en purperen metaalglans. Persoonlijk vind ik rood een van de mooiste kleurslagen bij Saksische kroppers.
Fokkers die gele Saksische kroppers kweken, moeten steeds in het bezit zijn van enkele rode exemplaren. De rode kleur dient namelijk om de gele kleur intensiever te maken. Dit punt wordt echter verder beschreven bij de gele kleurslag.
De rode dieren waren midden jaren 90 echter een uitzondering wat betreft het voederen van hun jongen. Zij waren vaak wel in staat om hun jongen zelf groot te trekken in tegenstelling tot de andere meer doorgefokte kleurslagen. Dat de dieren toen vaak over een kortere hals beschikten, speelde hier waarschijnlijk een rol in.
Rode Saksische kroppers waren midden jaren 90 van matige kwaliteit. Uitzonderlijk kon je een dier vinden van goede tot zeer goede kwaliteit. Tekortkomingen waren o.a. een te korte hals, een te korte beenlengte en een te wijde beenstand, minder goed in type en figuur. De aanwezigheid van haarbevedering (vooral in de vleugelschilden en op de borst) gaf de vogel een minder vast en minder mooi gevederte. Ook kwamen rode oogranden al eens voor. In het verleden had men immers gekruist met steigerkroppers.
Pluspunten waren de lange en volle voetbevedering en de kleur (bij het gros van de dieren was deze uitstekend). Een te strenge selectie op kleur was waarschijnlijk mede verantwoordelijk dat de rode Saksische kropper minder goed van type was. Veel fokkers selecteerden te streng op kleur waardoor de duiven in type stagneerden en zelfs achteruit gingen. Het blaaswerk voldeed meestal ook niet aan de verwachtingen.
Anno 2003 zijn door allerhande kruisingen met o.a. Engelse-, brünner- en verkeerdvleugelkroppers de vogels verbeterd in vele opzichten. Er waren midden jaren 90 immers voldoende fokkers met deze kleurslag bezig. Men is iets minder gaan selecteren op kleur en veel meer op type. Hierdoor is de rode Saksische kropper uitgegroeid naar een hoog niveau zonder dat hierbij de kleur verwaarloosd werd. Er werd ook gewerkt aan de vermindering van haarbevedering maar vooral het type werd de laatste 10 jaar enorm verbeterd.
 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
Nederlands